Jij in jouw klein hoekje in ik in ’t mijn

Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht
Dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht
 
Aan deze regel uit een kinderliedje moest ik ineens denken toen ik nadacht over mama Nomusa en wat er met haar gebeurde de afgelopen weken. Gods licht schijnt zo vaak in kleine hoekjes en door mensen die door de wereld veracht worden en niet zo belangrijk zijn in de ogen van anderen. Dat is zo bijzonder!

Voor degenen die mijn blog al langer volgen is mama Nomusa’s verhaal een bekend verhaal. Drie jaar geleden bekeerde zij zich radicaal van een traditionele genezeres naar een volgeling van Jezus (als je dat even bent vergeten, lees dan deze blog). Uit de duisternis kwam zij in het licht. Haar kaarsje ging branden voor Jezus. Al snel verzamelde zich in haar huis een groepje vrouwen op woensdagmiddag en hadden we een Bijbelstudie tijdens onze outreaches. Ook kwam ze bij ons op de missie in de keuken werken en kwam ze op zondag naar de kerk. Haar geloof begon vrucht te dragen.

Zoals voor de meesten van ons heeft het coronavirus veel dingen op zijn kop gezet. Zo ook voor mama Nomusa. Door de lockdown die we hebben in Zuid-Afrika kan ze op dit moment niet bij ons in de keuken werken. Ze was oprecht verdrietig op de laatste dag voordat alles op slot ging. Ze vroeg ons hoe ze het ‘alleen’ moest doen. Op de missie is ze omringd door andere christenen en nu zou ze voor weken en maanden thuis zijn, zonder al te veel gelovigen om haar heen. Dat maakte haar ongerust. We beloofden haar dat we zouden doen wat we konden.

Naarmate de lockdown vorderde en we een vergunning kregen om voedselpakketten uit te delen, gingen we ook wekelijks langs bij mama Nomusa om haar eten te brengen. Wat we daar zagen, maakte ons stil. Al toen ze bij ons werkte in de keuken, deelde ze haar voedselpakket met de kinderen van haar buren die weinig hebben en een moeder die niet voor hen zorgt. Maar nu was ze nog veel meer eten aan het uitdelen aan de kinderen uit de buurt. Omdat we veel donaties kregen van de zuivelfabriek, besloten we haar extra te geven voor alle kinderen. Op een woensdag kwamen we aan bij haar huis en alle kinderen stonden al te wachten. Ze had keurig de yoghurt klaar staan en alle kinderen hadden thuis een kopje of een schaaltje gehaald. Zo kregen ze allemaal yoghurt. Het verliep allemaal zo rustig. Dat was bijzonder om te zien. Geen ruzie, geen geduw en getrek.

Toen we dat zagen, moesten we denken aan mama Maria. Aan haar geven we mieliemeal en groenten, omdat ze elke zondag en woensdag voor alle kinderen uit haar buurt kookt. We vroegen aan mama Nomusa of ze dat ook wilde doen tijdens deze lockdown. Ze werd helemaal enthousiast. Meteen riep ze alle kinderen bij elkaar en vertelde hen dat ze op zondagmorgen moesten komen. Dan zouden ze eerst samen bidden en liedjes zingen, want ze kunnen niet naar de Melusikerk komen. Daarna zouden ze dan samen eten.

Zo gezegd, zo gedaan. Van een donatie kochten we een grote pan voor haar en we gaven haar de ingrediënten om een maaltijd voor de kids te maken. Die zondag waren er ruim vijftig kids bij haar voor de kinderkerk en een maaltijd. Mama Nomusa liet haar licht schijnen!

Helaas weten we ook dat de duisternis het licht haat. Net na deze mooie zondag, werd mama Nomusa’s zoon neergestoken door een van de buren. Na een ruzie, maar mama Nomusa zegt ook dat deze buur haar stukje land wil hebben en jaloers op haar is. Dat is hier helaas heel gewoon in de Zulucultuur. Het raakte haar diep en gaf haar natuurlijk een gevoel van onveiligheid. Die woensdag was ze niet in een goede bui. Het was moeilijk voor haar. Toch gaf ze niet op. Toen we een paar dagen later weer kwamen getuigde ze van Jezus’ licht dat in haar hart scheen en dat ze niet op zou geven. Ze zou weer voor de kids koken.

En Hij wenst dat ieder tot Zijn ere schijn
Jij in jouw klein hoekje en ik in ’t mijn
 
Mama Nomusa laat haar lichtje schijnen in een donker hoekje. Deze vrouw is zo dapper! In het midden van de duisternis in haar omgeving, getuigt ze van Jezus’ liefde. Ze heeft zelf bijna niks en deelt toch uit aan de kinderen in haar omgeving. Bidden jullie mee voor haar? En volgen jullie haar voorbeeld? Ik denk dat iedereen wel een donker hoekje kan vinden om te schijnen.