Toon Mijn liefde, aan de ander, dien de ander, zo heb Ik ook jou liefgehad. Heb elkaar lief, wat er ook gebeurt, dien de ander, zo heb Ik ook jou liefgehad. – Opwekking 705

Het was een bonte verzameling die woensdagmorgen: er waren rond de twintig dakloze en verslaafde mannen, elk met hun eigen achtergrond vol pijn, verdriet en verkeerde keuzes, twee van onze tieners die thuis geen thuis hebben en er buiten vallen, een van de mannen die een poos bij ons woonde en nu zijn eigen huisje heeft, maar eenzaam is, het team van de missie en alle kinderen van de families die hier wonen, een oudere dame die al met pensioen is, maar zeker deel uitmaakt van onze gemeenschap, twee andere vrouwen die bij ons wonen met de kinderen. Het klinkt als een groep die je misschien niet zou uitkiezen om lunch mee te eten en al helemaal niet op Eerste Kerstdag.

Toch deden we dat wel. Het was een bijzonder samenzijn. We vieren Kerst hier niet uitgebreid met een dienst en alle traditionele dingen die erbij horen. Het is belangrijk voor ons om aan de mensen die bij ons wonen te laten zien dat we hen liefhebben en dat ze ook deel uitmaken van onze gemeenschap. We hebben samen een braai, een Zuid-Afrikaanse BBQ, en doen spelletjes, kletsen samen en de mannen die bij ons wonen krijgen een cadeautje en we spreken hen persoonlijke en bemoedigende woorden toe. Niets heel bijzonders zou je zeggen, maar voor sommigen van hen betekent het zoveel. Sommigen hadden tranen in hun ogen toen we hen toespraken en iets gaven. Een van hen zei dat het voor het eerst in jaren was dat iemand hem een persoonlijk cadeautje gaf en wat bemoedigends zei.

Deze mannen komen van de straat en sommigen komen vanaf huis en familie, maar vrijwel alle situaties waar ze vandaan komen zijn heel slecht. Gebroken families, drugs en alcoholverslavingen, mishandeling, sommigen hebben in de gevangenis gezeten en noem maar op. Voor hen is Kerst vaak een tijd van slechte herinneringen en geconfronteerd worden met wat ze verloren hebben. Ze dealen er vaak allemaal op een verschillende manier mee, maar het was bijzonder om te zien dat een aantal het zo waardeerde dat we hen op een persoonlijke manier toespraken of bijvoorbeeld dat we de keuken hadden versierd voor het kerstontbijt.

Twee van onze tieners hadden de hele vakantie bij ons gewerkt. Elke dag kwamen ze trouw helpen in de tuin en in de keuken. Dat was echt bijzonder! We gaven hen elke dag een voedselpakket voor de familie thuis, maar dat is niet het belangrijkste voor hen. Ze willen graag ergens bij horen en op een veilige plek zijn. Hun families zijn niet de beste families helaas en er zijn veel problemen. We besloten hen ook uit te nodigen voor de lunch. Dat werd erg gewaardeerd en het raakte me toen ik zag hoe erg ze ervan genoten om bij ons te zijn, samen spelletjes te doen en te eten. Voor mij maken ze ook soort van deel uit van onze Melusi familie.

Het was bijzonder om te zien dat we als zo’n verschillende groep één kunnen zijn en samen Kerst kunnen vieren. Misschien niet zozeer Kerst vieren, maar vieren wat Jezus ons heeft geleerd: ‘Toon Mijn liefde aan de ander!’ En soms is dat weleens een uitdaging. Soms heb je even geen zin om al die dakloze mannen weer te zien en te helpen of om weer aandacht te geven aan een van de tieners of om alweer te koken en zoveel eten klaar te maken. Maar dit samenzijn bepaalde me er weer bij wat een zegen we hebben dat we als gemeenschap samen kunnen leven. Het bepaalde me bij de liefde van Jezus en dat dat mijn verlangen is: Hem dienen en Zijn liefde uitdelen. Ook al betekent dat weer geduld hebben met mensen, nog meer eten koken en dienen wanneer ik misschien even geen zin heb. Ik hoop dat we dat ook in dit nieuwe jaar kunnen doen als team in Melusi. Samen Jezus dienen en Zijn liefde uitdelen. Dan wordt het stil in de wereld en gaan mensen zien wie Jezus is.

‘In de wereld wordt het stil, als wij doen wat Jezus wil en gaan dienen als een knecht, zoals Hij ons heeft gezegd, Hij zei: 'Dit is wat Ik wil dat jullie doen, dit is waarom Ik bij jullie neerkniel, dit is hoe Mijn kerk behoort te zijn, dit is wat de wereld ziet van Mij als je Mij gaat volgen.’ – Opwekking 705

Doen jullie ook mee? Ieder op zijn eigen plekje?

Het bereikte zelfs het Nederlandse nieuws: de loadshedding in Zuid-Afrika. Nu zul je zeggen: ‘Wat is dat?’ In Nederland kunnen we ons daar niets bij voorstellen. Het betekent simpelweg dat enkele uren per dag de stroom wordt afgesloten. Niet omdat we niet betalen of problemen hebben op de missie, nee, het hele land heeft deze zogenaamde ‘loadshedding’. Het bedrijf dat namens de overheid Zuid-Afrika van stroom voorziet, zit in grote problemen. Er worden allerlei excuses naar buiten gebracht, maar we weten dat deze niet het echte probleem zijn. Het echte probleem is het wanbeleid en de corruptieschandalen die Zuid-Afrika al voor langere tijd teisteren. Dat zorgt ervoor dat er geen beleid is en er geen onderhoud is aan de elektriciteit.

Helaas is dit slechts het topje van de ijsberg. Een paar uur zonder elektriciteit is wel te overleven. Dat klopt, maar dit heeft grote gevolgen. De economie wordt er niet beter van en de Rand wordt steeds minder waard. Daarnaast is het, vooral als het ’s avonds is, heel onveilig. Daar merken we op de missie ook van. Niets is meer veilig ’s nachts: tuinstoelen, tuinslang, de groenten in onze tuin en zelfs de buitenkranen. Alles wordt gestolen. Het was bijna elke nacht raak. Helaas niet alleen als er loadshedding is en het donker is, maar ook op andere dagen. Het gebeurde zo vaak, dat we nu elke nacht twee van onze mannen die we opvangen als bewaking hebben rondlopen. Dat helpt gelukkig wel een beetje, maar ons terrein is zo groot dat niet alles te voorkomen valt.

Het is een trieste zaak. Natuurlijk wordt je boos als je merkt dat spullen zijn verdwenen en al helemaal als ze de kranen eraf trekken en het een groot zwembad is als je wakker wordt. Maar het trieste is dat deze diefstallen toenemen door een reden. Er zijn meer en meer drugsverslaafden. Deze jongeren hebben elke paar uur drugs nodig en ze hebben geen geld. Dus alles wat ze kunnen meenemen en voor een paar Rand kunnen verkopen helpt al. Daarom stelen ze alles wat buiten blijft liggen. Niet alleen op ons terrein, maar ook in de township gebeurt het heel veel. Door een aantal donaties is het mogelijk om een groot hek te bouwen rondom de missie. Daar zijn we dankbaar voor. We hebben nu ook een hek, maar het is niet sterk genoeg. Dus we hopen dat het nieuwe hek ongewenste bezoekers tegen zal houden. Tegelijkertijd weten we natuurlijk dat dit de oplossing niet is en we kunnen ook niet iedereen redden. Deze zaken bepalen ons bij de werkelijkheid in Zuid-Afrika op dit moment.

Natuurlijk hebben deze jongeren een verantwoordelijkheid en valt het niet goed te praten wat ze doen. Natuurlijk heeft de energiemaatschappij de verantwoordelijkheid om deze zaken op te lossen. Maar aan de andere kant zijn er zoveel diepere problemen. Zuid-Afrika is in een crisis. Meer en meer komen we erachter hoe groot de problemen eigenlijk zijn. Er is zoveel corruptie en overheidsinstanties functioneren niet zoals ze behoren te functioneren. De wachtlijsten in de ziekenhuizen zijn zo lang dat mensen overlijden voordat ze hulp krijgen. De politie komt niet opdagen als je hen belt voor een noodgeval. Er zijn nauwelijks afkickklinieken en instellingen voor gehandicapte en psychisch zieke mensen. Als we een misbruiksituatie melden bij de maatschappelijk werkers komt er niemand die de zaak gaat bekijken en naar de familie gaat om te checken wat er aan de hand is. We hebben vaak geen water in de kraan. De elektriciteit is er nu ook vaak af. Het is zo onveilig en de kranten staan vol met verhalen over misdaden die je liever niet wilt lezen. Het is bijna normaal geworden om iemand te vermoorden als je ruzie hebt. De mensen die het meeste slachtoffer zijn van al dit onrecht, zijn de mensen die al zo weinig hebben en geen kansen krijgen op een beter leven.

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is heftig en het kan je overweldigen als je er lang over na denkt. Het maakt me verdrietig, want ik hou van dit land en de mensen die er wonen. Het is een prachtig land en het heeft zoveel rijkdommen. Tegelijkertijd is dit de werkelijkheid.

​Het doet me verlangen naar de dag dat Jezus terug komt en waar Hij recht zal doen aan al deze zaken en alles nieuw zal zijn. Wat een feest zal dat zijn! Maar het geeft me ook nog meer motivatie om Zijn licht te laten schijnen in de duisternis. Het brengt me op mijn knieën om te bidden voor dit land en haar inwoners. Bidden jullie mee voor Zuid-Afrika? We hebben het zo hard nodig!

Lees hier meer​ op de website van NOS.