|
De laatste dagen ben ik me zo enorm bewust van het feit dat ik in Zuid-Afrika leef. Er gaan soms maanden voorbij waarin alles zo normaal lijkt te zijn en ik niet meer opkijk van alles wat er om me heen gebeurt. Je raakt soms bijna gewend aan alle nare berichten in de krant. Toch kan ik soms ineens momenten hebben waarop het me zo raakt en waarop ik wel kan huilen om dit land en de mensen. Ik hou van Zuid-Afrika. Het is een land dat een thuis voor me is en het is een prachtig land. Zoveel schitterende landschappen, natuurgebieden, dieren en prachtige mensen waar ik van ben gaan houden. Na drie en een half jaar is het een thuis. Toch besef ik deze weken ook zo erg dat dit land zo gebroken is en dat er zoveel intens slechte dingen gebeuren. De afgelopen maanden heeft het nauwelijks geregend. Normaal hoort het regenseizoen begin oktober te beginnen, maar we hebben tot nu toe nog geen fatsoenlijke regen gehad. Dat merken we. Het overgrote deel van de dag komt er nauwelijks of geen water uit de kraan. Alleen ’s ochtends en later in de avond hebben we water. Dan zijn we nog bevoorrecht, want de mensen in de township hebben helemaal geen water. Zij moeten wachten op de vrachtwagen die water komt brengen en vaak is dat niet genoeg. Het gevolg is dat mensen vechten om water. De sfeer in de township is grimmig en mensen zijn ontevreden. De boeren wanhopen, want het is eigenlijk te laat om nog te planten. Dat betekent ook dat de voedselprijzen weer zullen stijgen. Dat is voor ons op de missie vervelend, maar we zullen het nog kunnen betalen. Maar wat moeten de mensen die al nauwelijks eten hebben? Het is bizar als ik erover nadenk. We bidden voor regen! Dit land is zo droog. Het is niet alleen letterlijk droog. Ook figuurlijk is het droog in Zuid-Afrika. Het gaat niet goed met dit land. Mensen zijn boos, teleurgesteld en verbitterd. Afgelopen week werden vier drugsverslaafde jongens door de gemeenschap vermoord. Omdat ze aan het stelen waren. De politie doet vaak niks als je hen belt en mensen aangeeft. Daarom nemen ze het heft in eigen hand. Ze slaan hen in elkaar of vermoorden hun dus zelfs. Het is te gek voor woorden. Het maakt me boos, maar ook verdrietig. Dit komt voort uit zo’n wanhoop. Wat moet je als je elke keer wordt beroofd door jongeren die onder de invloed zijn van drugs en alleen maar kunnen denken aan waar ze het geld vandaan halen voor de volgende dosis. En als je de politie niet kunt bereiken of als ze gewoon niet op komen dagen. Het is zeker niet goed te praten, maar het toont wel de enorme nood van dit land. Iets anders is het lokale ziekenhuis. Ook daar viert corruptie hoogtij. Afgelopen weekend moest een van onze mannen naar het ziekenhuis. De ambulance werd gebeld, maar die kwam maar niet en kwam maar niet. Hij bloedde en het was een noodgeval. Uiteindelijk heeft een van ons hem naar het ziekenhuis gebracht, maar toen wilde de dokter hem niet opnemen. Het was te laat en hij wilde naar huis en had geen zin in nog een patiënt. Na veel praten en aandringen werd hij opgenomen, maar tot de volgende morgen werd er niks voor hem gedaan. Ik kan zo nog wel even doorgaan. Het zijn zorgelijke dingen! Zeer zorgelijk. Je vraagt je dan af hoe het verder moet met Zuid-Afrika. Deze wereld is zo duister en slecht. Mensen zijn zo egoïstisch en leven voor zichzelf. Het kan je soms moedeloos maken. Toch moeten we niet moedeloos worden!! Er is hoop en die hoop is in één naam: Jezus!! De Bijbel is vol met beloften en God zegt dat Hij ons hoort als we bidden. Ik moest denken aan een vers in 2 Kronieken: ‘En wanneer dan mijn volk, het volk dat mij toebehoort, het hoofd buigt, al biddend mijn aanwezigheid zoekt en terugkeert van zijn dwaalwegen, dan zal ik het aanhoren vanuit de hemel, zijn zonden vergeven en het land genezen.’ – 2 Kronieken 4:17 Bidden jullie mee voor Zuid-Afrika? God hoort als wij bidden en Hij is het antwoord op al deze zorgen!
0 Comments
|
