Whoonga? Wat is dat? Ik kan me voorstellen dat dat maar bij weinig mensen een belletje doet rinkelen. Tot een half jaar geleden had ik ook nog nooit van dit woord gehoord, maar nu zorgt dit woord voor een grote uitdaging op de missie.

Het begon allemaal een half jaar geleden. Toen we in april jongeren uitnodigden voor onze conferentie, kwamen we in een van de townships waar we normaal op outreach gaan Muzomuhle tegen. Hij was een jongen van rond de twintig en we wilden hem uitnodigen voor de conferentie. Tot onze verbazing begon hij een gesprek: ‘Ik wil naar de missie komen, want ik heb hulp nodig! Ik wil hier weg. Ik wil bij jullie wonen, want ik heb een probleem met drugs.’ Dat was niet wat we hadden verwacht! We vertelden hem dat hij in de komende dagen dan maar naar de missie moest komen zodat we konden kijken of het mogelijk is en ook om uit te vinden of hij het echt wilde. Hij moest een stap nemen om naar ons te komen.

Een aantal dagen later stond hij tot onze verrassing op de stoep. Hij wilde echt veranderen. We namen hem op en hij ging bij ons wonen. We gaven hem medicatie om langzaam af te kicken van zijn drugsverslaving. Hij vertelde ons dat hij verslaafd is aan whoonga. Het is een soort goedkope heroïne dat met andere dingen gemixt wordt. Niemand weet precies wat erin zit, maar het is enorm verslavend. Helaas zijn veel jonge jongens en ook meiden in de township verslaafd. Het zorgt voor grote problemen. Deze jongeren hebben geen baan, maar voor de drugs hebben ze veel geld nodig. Dus gaan ze stelen en belanden in het criminele circuit. Dat maakt de zaken nog erger en zo belanden er veel in de goot. Het probleem is dat Zuid-Afrika niet zoveel afkickklinieken heeft of andere instanties waar ze deze jongeren kunnen helpen. De paar klinieken die er zijn, zijn allemaal privé en je betaalt een fortuin voor deze instanties. Dat hebben deze jongeren niet en dus blijven ze in deze situatie zitten totdat ze overlijden aan een overdosis of slachtoffer worden van geweld. Het is zo enorm triest!

Maar Muzomuhle kwam dus bij ons. We waren in het begin een beetje sceptisch hoe dit zou uitwerken, maar tot onze grote verbazing ging het heel erg goed met hem. Met behulp van de medicatie kickte hij af en hij begon ook verder op te bloeien. Hij begon er gezonder uit te zien, werkte hard en hernieuwde het contact met zijn familie. Het mooiste is dat hij Jezus heeft gevonden. Begin oktober werd hij gedoopt in de kerk. Het is een wonder als je bedenkt waar hij vandaan kwam en het geeft mij een lach op mijn gezicht als ik hem nu tegenkom en hem zie lachen en genieten.

Tegelijkertijd geeft dit verhaal ons ook een uitdaging. In de township heb je geen Facebook of Whatsapp nodig om elkaar op de hoogte te houden. Mensen vertellen elkaar alle verhalen en zo kwamen ook veel mensen te weten over de verandering in Muzomuhles leven. Dat is supergaaf! De laatste maand hebben we daarom telkens jongeren op de stoep die ook hier willen wonen omdat ze willen afkicken van de drugs. Dat is op zich iets heel moois natuurlijk, maar het maakt het ook lastig. Niet iedereen is even sterk en gemotiveerd. We hebben er al een heel aantal gehad die na een paar dagen of een week weer wegliepen en toch terugkeerden naar de drugs. Ook waren er een aantal die onder de achttien jaar waren. Die kunnen wij niet aannemen, omdat dat niet mag hier in Zuid-Afrika. Een bijkomend probleem is dat we op dit moment niet genoeg bedden en ook team hebben om alle jongens op te vangen. Dat maakt dit hele gebeuren een complexe zaak. Wie nemen we aan en wie niet? Hoe kunnen we weten of ze echt serieus zijn in hun wil naar verandering? Hoe kunnen we het beste helpen? Moeten ze hier echt wonen of kunnen we ook op een andere manier helpen?

We weten het op dit moment nog niet zo goed. We bidden om wijsheid en geloven dat God hier ook een plan mee heeft. Bidden jullie mee? Ook voor alle jongeren in de township die verslaafd zijn?

‘Sinds een poos heb ik geen stem meer. Het gebeurde van de een op de andere dag dat mijn stem ineens weg was. Sindsdien is er veel gebeurd en is mijn leven helemaal veranderd…’

Afgelopen week ontmoette ik Portia voor het eerst. Zij was degene die me dit verhaal vertelde. Laat ik eerst een beetje achtergrondinformatie geven. Aangezien mijn collega’s Daniel en Elske in Nederland zijn, werd mij gevraagd om de leiding op me te nemen van hun connect groep. Elke dinsdagavond komen we samen met een groepje mensen van de kerk. We eten samen, kletsen en praten over hoe het gaat. Daarna doen we een bijbelstudie of praten we over een bepaald onderwerp en bidden we samen. Het voelde voor mij als een grote verantwoordelijkheid om de connect groep over te nemen en ik wist niet zo goed hoe ik dat moest doen. Het was een andere taak op de berg die er al lag… Wat moest ik hiermee en hoe kon ik deze groep goed leiden? Ik zag er als een berg tegenop.

Deel door mij uw liefde uit, aan een medemens die lijdt. Leer mij meer vervuld te zijn met uw bewogenheid.

Maar de afgelopen weken begon God zo duidelijk te maken dat dit ook een plek is waar Hij werkt en Hij begon in mijn hart zoveel liefde te geven voor deze mensen. Dat kwam onder andere door het verhaal van Portia. Zij was op bezoek bij een van de meiden die elke week naar de connect groep komt. Ze vroeg aan mij of Portia ook mocht komen. Dat was natuurlijk goed. Op dat moment wist ik niet wat een impact dat op mij zou hebben. Die avond begon gewoon zoals alle avonden. We aten samen en daarna keken we een stukje preek over hoe we reageren als het leven niet zo loopt als we gehoopt of gepland hadden. We spraken er samen over en een aantal mensen deelden hun verhaal. Ook Portia. Of eigenlijk sprak de vriendin waar ze logeerde. Stukje bij beetje had ze het haar verteld tijdens de dagen daarvoor en omdat haar stem slecht was had ze gevraagd of de vriendin het aan ons wilde vertellen.

Van de ene op de andere dag verloor Portia haar stem en kreeg ze ook moeite met het bewegen van haar lichaam. De oorzaak was een raadsel. Het gevoel dat steeds sterker was, was dat dit een vorm van hekserij was. Er was namelijk een vrouw die jaloers was op Portia en op de relatie die ze had met haar vriend. In de Zulucultuur gebeurt het dan soms helaas dat mensen dan naar een toverdokter gaan en vloeken uitspreken over anderen. De duivel heeft ook macht en het kan dan soms echt gebeuren. Portia weet het niet zeker, maar dat was wel het gevoel dat ze kreeg. Sinds die tijd heeft haar vriend haar gemeden en de kinderen meegenomen en is bij die andere vrouw gaan wonen. Wat een triest verhaal!! Portia ging door een enorm zware tijd en nog steeds is het leven ontzettend moeilijk voor haar. Ze is enorm onzeker door alles wat er is gebeurt en wantrouwt mensen.

We hebben voor haar gebeden. Toen ze al naar huis was liet het me niet los. Dit was niet voor niks. De volgende morgen kreeg ik een berichtje van haar vriendin dat Portia die morgen wakker was geworden met een glimlach op haar gezicht en ze had aan haar gevraagd waarom ze zo blij was. Het enige wat ze had gezegd was: ‘Gisteren…’ De connectgroep had haar zo goed gedaan. Ze was veel in mijn gedachten de week die volgde.

De dinsdag erop was ze er weer en weer was ze geraakt en ik kon aan haar zien dat het haar goed deed. Toen ze weg ging kwam ze naar me toe en gaf me een enorm dikke knuffel en begon te huilen. Het enige dat ze uit kon brengen was ‘Thank you, thank you, thank you…’ Ik begon ook bijna te huilen. God was iets aan het doen bij haar en gebruikte ons om haar Zijn liefde te laten zien. Ik zei tegen haar dat ik voor haar zou blijven bidden en dat ze altijd welkom is. Later had ze tegen haar vriendin gezegd dat ze zich sinds haar stem weg ging en alle ellende begon niet zo welkom en geliefd had gevoeld bij mensen. Ze had iets geproefd van Jezus’ liefde en had zich zo thuis gevoeld bij ons.

Nu gaat ze weer naar haar familie, maar ze zei dat ze aan het einde van de maand weer wil komen om ons te bezoeken. Ik weet zeker dat God iets doet in haar leven en ik geloof dat Hij het werk dat Hij is begonnen af zal maken. Hij laat niet los wat Zijn hand begon.

Mijn verlangen is alleen, Heer, maak mijn hart bereid, dat door heel mijn leven heen uw liefde wordt verspreid

Het maakt me dankbaar dat Hij mij wil gebruiken en dat Hij mijn hart zo vulde met liefde voor Portia en de andere mensen van de connect groep. Waar ik eerst niet wist wat ik ermee moest merk ik dat God nu in mij werkt en dat Hij mij die liefde geeft!

Bidden jullie mee voor Portia en onze connect groep?

Openbaar uw koninkrijk aan wie zoekt, aan arm en rijk. Giet een stroom van liefde uit, dat in ons en door ons, o Jezus, uw liefde wordt verspreid– Opwekking 601
​