​A long walk to freedom

Vrijheid. Dat is een woord waar de mensen in Zuid-Afrika vaak over praten. Ze relateren dat vaak aan Nelson Mandela en het afschaffen van de apartheid. Niet voor niets heet zijn autobiografie ‘A long walk to freedom’. Helaas leven veel mensen hier nog in angst en wanhoop. Helemaal niet in echte vrijheid. Dat heeft te maken met hele andere dingen dan apartheid en de politiek van Zuid-Afrika.

Een van de dingen die mensen heel erg gebonden houdt is voorouderverering. Mensen geloven dat ze hun overleden voorouders moeten eren en tevreden moeten stellen. Anders, zo geloven ze, komt er ongeluk over hun familie of gezin. Het is dus een geloof dat is gebaseerd op niets anders dan angst. Het is voor veel mensen enorm moeilijk om dit los te laten. Toch gebeurt dat wel! Een verhaal wil ik graag met jullie delen.

Ik wil jullie voorstellen aan het jonge stel Smanga en Thobile. Het is al sinds anderhalf jaar dat we Smanga kennen. Hij kwam weleens naar de kerk en naar onze connectgroep van de kerk. Er was interesse voor het evangelie, maar veel verder kwam het helaas niet. Voor een tijdje verloren we hem een beetje uit het oog. Totdat de kleine kerk bij mama Maria begon te groeien. Elke week doen we daar nu bijbelstudie met een heel aantal mensen. Wat bleek? Smanga en Thobile woonden daar in de buurt. Dus we nodigden hen uit voor de bijbelstudie.
​
Voor een tijdje kwamen ze trouw naar de bijbelstudie en begonnen ze ook naar de kerk op zondag te komen. Op een zondag vroegen ze na de dienst gebed voor hun jongste dochtertje. Toen ze naar voren kwamen zag Stephan, mijn collega, dat zowel het kleine meisje als Thobile een armband droegen van geitenhuid. Dat is een teken van de traditionele genezer en een teken dat ze dus de voorouders hadden gevraagd om hun dochter te genezen. Voordat Stephan met hen bad had hij een heel gesprek. Hij legde hun uit dat Jezus de enige Weg, de enige Waarheid en het enige Leven is. Dat ze niet én Hem én de voorouders konden volgen. Na lang praten zei Smanga: ‘Ik wil Jezus volgen! Je mag die bandjes wel afknippen. Daar geloof ik niet meer in…’ Nadat we ook aan Thobile hadden gevraagd wat zij dacht en ook zij de keuze wilde maken om Jezus te volgen, hebben ze de bandjes afgeknipt en hun levens aan Jezus gegeven.

Een week later hadden we een doopdienst. Wat bleek? Smanga en Thobile wilden gedoopt worden!! Dus hebben ze die zondag hun getuigenis in de kerk gedeeld en ze zijn gedoopt. Dat is echte vrijheid. Deze mensen en hun kinderen leven in het Licht! Geen angst meer voor de voorouders, maar Jezus in hun hart. Je ziet het verschil wanneer je hen tegenkomt. Als ze beginnen te spreken over wat Jezus heeft gedaan komt er een grote glimlach op hun gezicht. Het doet me denken aan wat Jezus zegt:

‘Dus wanneer de Zoon u zal vrij zal zetten, zult u werkelijk vrij zijn!’ (Johannes 8:36)

Smanga en Thobile hadden ook ‘a long walk to freedom’. Het ging niet zonder slag of stoot en ze moesten alles achterlaten: hun oude geloof, hun familie en de dingen waar ze zich altijd aan vast hadden gehouden. Maar het is het waard, want zij leven nu in echte vrijheid!!