​En ik kijk naar jou door de ogen van Jezus…

De bovenstaande zin liet me de afgelopen weken niet meer los. Het begon eigenlijk met een klein meisje dat ik een paar weken geleden op maandag tegenkwam. Terwijl we met alle kinderen aan het zingen waren, kwam ze aangelopen. Een klein meisje, ik denk dat ze nog niet eens drie jaar oud was. Ze stond daar. Heel alleen. Haar teddybeer had ze in haar handje. Ze was ontzettend smerig, haar kleertjes zaten onder het stof en het zand. Achter haar pakten donkere wolken samen.

Het hele plaatje raakte me heel erg.  Het stond ineens symbool voor de vele kinderen hier die in zulke moeilijke omstandigheden opgroeien. Ik liep naar haar toe en probeerde haar mee te krijgen om ook te gaan zingen. Maar dat durfde ze niet. En dus stond ze daar maar… En ik stond er ook. Mijn hart brak. Waar kwam dit meisje vandaan? Is er iemand die voor haar zorgt? Waarom keek ze zo verdrietig? Het liefste pakte ik haar op en nam ik haar mee naar huis…

Terwijl ik daar zo stond klonk er een zin van een liedje door mijn hoofd: ‘En ik kijk naar jou door de ogen van Jezus’. Ik besefte dat dat gebeurde op dat moment. Er staat meerdere keren in de Bijbel dat Jezus heel diep bewogen was met mensen. Hun verdriet was Zijn verdriet. Hun lijden was Zijn lijden. Hun pijn was Zijn pijn. De pijn van het meisje werd zo ook mijn pijn.
 
Zo wil Jezus dat wij leven. Hij wil dat we naar de mensen om ons heen kijken door Zijn ogen. Dat we zien wat Hij ziet. Dat we bewogen zijn met de wereld om ons heen. Dat we een last op ons hart hebben voor de mensen die Hem niet kennen. Zo alleen kunnen we ook in praktijk brengen wat God van ons vraagt: ‘Ga dan heen en maak discipelen uit alle volken…’ Zo alleen kunnen we Zijn liefde uitdelen.
De afgelopen weken tijdens outreach werd ik telkens aan deze zin herinnerd. Er was zoveel pijn en gebrokenheid die ik zag door de ogen van Jezus. Tegelijkertijd maakte het me niet hopeloos. Zeker, het maakt me verdrietig, maar ik weet ook dat zien door de ogen van Jezus meer inhoudt: Hij ziet verder dan onze pijn en ons verdriet. Hij heeft ook geleden voor de pijn en het verdriet van de mensen die ik tegenkom en voor mijn eigen pijn en verdriet. Dat mag ik vertellen! Het is volbracht!

Hoe het met het meisje is weet ik niet. Ik hoop en bid dat ze elke week weer op de kidsclub komt en daar ook hoort dat Jezus haar pijn en verdriet heeft overwonnen. Dat Hij ook van haar houdt en zielsgraag wil dat zij gelooft dat ze Zijn kind is.
​
Ik kijk naar jou door de ogen van Jezus… Hoe kijk jij naar de mensen om je heen?