Afgelopen week hebben we dat wel honderd keer gezongen. Al na de eerste dag was dat het favoriete liedje en werd het gelijk gedownload door de paar die een telefoon hadden en elke keer zongen ze het weer. Het raakte me! Ik hoop dat die waarheid in hun harten zal blijven! Ik heb het over onze nieuwe discipelen. Elk jaar kiezen we weer een nieuwe groep om ook deel te nemen aan het discipelschapsprogramma. Tieners waarvan we weten dat ze een relatie met God hebben en ook willen leren en met ons mee willen doen met de activiteiten die we voor kinderen organiseren.

Het was een bijzondere week! Van tevoren weet je nooit hoe het een groep gaat worden en hoe ze samen zullen werken en samen zullen zijn die week. Maar vanaf het begin was deze groep een groep. Het was zo gaaf om te zien hoe ze samen lol hadden, samen kletsten en elkaar hielpen. We deden veel die week. Heel veel spelletjes. Wat hadden we een lol samen! Ik heb geleerd dat Zulu’s hele sterke tanden hebben. We hadden twee natte t-shirts bevroren en die moesten ze losmaken en aantrekken. Wat waren ze fanatiek! Zelfs met hun tanden probeerden ze de shirts los te maken. Dat doe ik ze niet na! We bouwden torens van lege flessen en bekers, keerden een kleed om zonder de grond te raken, maakten geblinddoekt vormen met een touw en noem maar op. We hebben veel gelachen, maar het toonde ook hoe we konden samenwerken.

Het kamp was niet alleen maar plezier. We hadden ook veel momenten waarop we bijbelstudie deden en keken naar wat het betekende om een kind van God te zijn. In de morgen deed ik het altijd samen met een groepje meiden. Bijzonder om dat te horen wat er in hun hart leeft. Ook leerden we hen hoe ze een verhaal kunnen vertellen aan kinderen en hoe ze een spel kunnen voorbereiden. Ze gingen mee op outreach en we leerden over wat Jezus bedoelt als Hij Zijn discipelen de voeten wast. Al met al was het een afwisselende en uitdagende week. Ik was enorm moe na al die late avonden, maar het was het zo waard!

Op zaterdag nodigden we veel kleine kinderen uit voor een funday. De tieners hielpen met het verhaal en de spelletjes. Het was hun eerste keer, dus je moet een beetje flexibel zijn. Maar ze deden het zo goed! Ik ben trots op ze!

Het was een week waar ik enorm van genoot. Het was gaaf om te zien hoe ze genoten van kleine dingetjes zoals warme chocolademelk, een leuk spel of de film. Maar dat was niet wat me het meeste raakte. Op zondagmorgen vroegen we twee van de meiden of ze in de kerk iets wilden vertellen over hoe het kamp voor hen was geweest. Ik stond versteld van wat ze deelden. Daar stonden ze voor in de kerk te getuigen dat ze kinderen van God zijn en dat God echt leeft. Ze deelden hoe ze die afgelopen week hadden gezien dat God in hun harten had gewerkt en dat Hij hen uitgedaagd had om meer op Hem te vertrouwen. We hadden bijna geen preek meer nodig die morgen. Zij deelden iets wat echt was! Het ontroerde me…
Nu zijn ze allemaal weer naar huis. Dat is vaak lastig voor ze! Want thuis zijn er geen andere christenen om hen heen en moeten ze het alleen doen. Bidden jullie mee voor hen? Dat ze dat lied in hun hoofd zullen blijven houden en zullen blijven onthouden dat ze kinderen van God zijn en dat niets en niemand dat van hen kan afnemen! 

“Geanne, ik werk nu bij het tankstation. Het is hard werken en ik werk zes dagen in de week. Maar ik verdien ermee en nu spaar ik. Maar ik spaar niet alleen voor mezelf. Ook voor mijn zusje.” Zijn ogen beginnen te glimmen als hij over haar begint. “Ze zit nu in grade 10 (dat is ongeveer klas vier van de middelbare school) en ze is superslim. Ze is heel vaak bijna de beste van de klas. Zij is een meisje en ik zorg als grote broer voor haar. Ze kan nog niet zelf sparen, maar ze moet gaan studeren. Daarom spaar ik voor haar.” Dat simpele verhaal zette me stil. Deze jongen heeft verantwoordelijkheidsgevoel en je kon de liefde in zijn ogen zien voor zijn zusje. Zijn naam is Sfundo en hij is een van onze discipelen. Ik ben trots op hem. Hij werkt niet alleen en spaart voor zijn zusje, maar heeft zich ook ingeschreven bij het leger en is bezig met zijn rijbewijs. Hij zit niet bij de pakken neer, al heeft hij het niet makkelijk thuis. Het is bijzonder om te zien hoe hij ervoor gaat en volhardt in de dingen die hij doet.

Ik sprak Sfundo afgelopen vrijdag. We hadden een middag voor al onze discipelen. Dat zijn onze tieners die een speciaal programma met ons doen over Jezus volgen, leren om een leider te zijn in grote en kleine dingen en ze helpen ons met veel kinder- en jeugdwerk. We zien ze elke week wel, maar elke maand hebben we een middag speciaal voor hen. Het is goed om elkaar te ontmoeten, samen spelletjes te doen, te zingen en samen na te denken over een onderwerp. Ik geniet altijd van deze middagen en van de kleine gesprekjes met onze tieners. Het is gaaf om een beeld te krijgen van hun leven. Ze zijn dapper!! Tegelijkertijd weten ze nog zo weinig en  worstelen ze met veel vragen en verleidingen.

Deze vrijdag hadden we een speciale middag voor de oudsten van onze discipelen. Ondertussen zijn ze al meer dan vier jaar discipel en de groep groeit en groeit. Elk jaar krijgen we er weer nieuwe bij. Tegelijkertijd ontgroeien ze sommige dingen ook. Het bracht ons op het idee om afscheid van hen te nemen en hen door te laten stromen in een programma voor jonge leiders. Zo krijgen de jonge discipelen meer kans om te helpen met kampen en kidsclubs en kunnen de ouderen doorgroeien op hun eigen niveau. Vandaar dat we die vrijdag afscheid van hen namen in het discipelschapsprogramma. We reikten iedereen een soort van diploma uit met daarop wat ze allemaal hebben gedaan. Niet dat ons programma daarom draait. We willen dat ze groeien in geloof! Maar ze hebben veel vrijwilligerswerk gedaan en wie weet helpt deze ervaring hen bij het zoeken naar een baan. Het was bijzonder om te zien hoe blij ze waren en hoe trots! Ik ben ook trots op hen! Ze zijn echt gegroeid en hebben zoveel geleerd de afgelopen jaren.

Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan met het programma voor jonge leiders. Het is voor het eerst dat we dat gaan doen. Bidden jullie mee dat het tot zegen zal zijn voor deze jongeren? Tegelijkertijd groeit onze discipelgroep ook weer verder. Eind deze maand hebben we een speciaal kamp voor een aantal jongeren die ook mee gaat doen in de groep van discipelen. Een week lang draaien ze mee op de missie, trainen we hen om bijvoorbeeld een Bijbelverhaal te vertellen en geven we hen veel input over het volgen van Jezus. We hebben zin in deze week! Deze kampen vind ik altijd erg leuk! Veel tijd voor persoonlijke gesprekken en tijd om plezier samen te hebben. Bidden jullie mee voor dat kamp? Dat er meer en meer jongeren als Sfundo zullen opstaan en echt Jezus zullen volgen? Dat is ons verlangen voor deze groep! Een generatie in Zuid-Afrika die leeft volgens Gods bedoelingen en geen compromissen sluit!