Afgelopen week hebben we dat wel honderd keer gezongen. Al na de eerste dag was dat het favoriete liedje en werd het gelijk gedownload door de paar die een telefoon hadden en elke keer zongen ze het weer. Het raakte me! Ik hoop dat die waarheid in hun harten zal blijven! Ik heb het over onze nieuwe discipelen. Elk jaar kiezen we weer een nieuwe groep om ook deel te nemen aan het discipelschapsprogramma. Tieners waarvan we weten dat ze een relatie met God hebben en ook willen leren en met ons mee willen doen met de activiteiten die we voor kinderen organiseren.
Het was een bijzondere week! Van tevoren weet je nooit hoe het een groep gaat worden en hoe ze samen zullen werken en samen zullen zijn die week. Maar vanaf het begin was deze groep een groep. Het was zo gaaf om te zien hoe ze samen lol hadden, samen kletsten en elkaar hielpen. We deden veel die week. Heel veel spelletjes. Wat hadden we een lol samen! Ik heb geleerd dat Zulu’s hele sterke tanden hebben. We hadden twee natte t-shirts bevroren en die moesten ze losmaken en aantrekken. Wat waren ze fanatiek! Zelfs met hun tanden probeerden ze de shirts los te maken. Dat doe ik ze niet na! We bouwden torens van lege flessen en bekers, keerden een kleed om zonder de grond te raken, maakten geblinddoekt vormen met een touw en noem maar op. We hebben veel gelachen, maar het toonde ook hoe we konden samenwerken. Het kamp was niet alleen maar plezier. We hadden ook veel momenten waarop we bijbelstudie deden en keken naar wat het betekende om een kind van God te zijn. In de morgen deed ik het altijd samen met een groepje meiden. Bijzonder om dat te horen wat er in hun hart leeft. Ook leerden we hen hoe ze een verhaal kunnen vertellen aan kinderen en hoe ze een spel kunnen voorbereiden. Ze gingen mee op outreach en we leerden over wat Jezus bedoelt als Hij Zijn discipelen de voeten wast. Al met al was het een afwisselende en uitdagende week. Ik was enorm moe na al die late avonden, maar het was het zo waard! Op zaterdag nodigden we veel kleine kinderen uit voor een funday. De tieners hielpen met het verhaal en de spelletjes. Het was hun eerste keer, dus je moet een beetje flexibel zijn. Maar ze deden het zo goed! Ik ben trots op ze! Het was een week waar ik enorm van genoot. Het was gaaf om te zien hoe ze genoten van kleine dingetjes zoals warme chocolademelk, een leuk spel of de film. Maar dat was niet wat me het meeste raakte. Op zondagmorgen vroegen we twee van de meiden of ze in de kerk iets wilden vertellen over hoe het kamp voor hen was geweest. Ik stond versteld van wat ze deelden. Daar stonden ze voor in de kerk te getuigen dat ze kinderen van God zijn en dat God echt leeft. Ze deelden hoe ze die afgelopen week hadden gezien dat God in hun harten had gewerkt en dat Hij hen uitgedaagd had om meer op Hem te vertrouwen. We hadden bijna geen preek meer nodig die morgen. Zij deelden iets wat echt was! Het ontroerde me… Nu zijn ze allemaal weer naar huis. Dat is vaak lastig voor ze! Want thuis zijn er geen andere christenen om hen heen en moeten ze het alleen doen. Bidden jullie mee voor hen? Dat ze dat lied in hun hoofd zullen blijven houden en zullen blijven onthouden dat ze kinderen van God zijn en dat niets en niemand dat van hen kan afnemen!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archief
July 2022
|