Ze stonden al te wachten toen de bus door de townships kwam. Een groep dronken mannen die ook wel een lift wilden. Natuurlijk kon dat niet en toen ze vervolgens de meiden die uit de bus kwamen wilden betasten, sprong een van de vrouwen in het midden. ‘Dat doen we niet zo!’ De situatie escaleerde, want de mannen trokken een mes en bedreigden haar kleine zoontje.
Een straat verder was een grote vechtpartij en de politie was nauwelijks in staat om dat in bedwang te houden. De hele situatie bezorgde me kippenvel. Mijn hart brak bij het idee dat de tieners en kinderen waarmee we werken daar wonen en dit elke dag zien. Zoveel kwaad en onrecht. Wat een schril contrast tussen licht en duister. De bus waar ik over schreef was de bus die wij gebruikten tijdens onze jeugdconferentie en dit gebeurde allemaal toen we de jongeren thuis brachten. Drie dagen lang hadden we ruim 300 jongeren op de missie. Samen zongen en dansten we voor God, luisterden we naar verhalen en preken, hadden we veel plezier bij het spelletjes doen, organiseerden we een heuse talentenshow en aten we lunch. Het was een feest!! Bijzonder was het om te zien hoe Gods liefde echt harten aanraakte en er jongeren waren die hun leven aan Jezus gaven. Een van de meiden bleef na een van de sessies zitten en ik sprak met haar. Ze vertelde me haar levensverhaal en toen ineens zei ze: ‘Maar ik wil nu Jezus volgen!’ Ik heb met haar gebeden en ik kon de vreugde op haar gezicht zien. Wat een wonder! Het was ook zo gaaf om samen muziek te maken en al die jongeren vol overgave te zien zingen: ‘How great is our God!’. Het was geweldig om te zien hoe ze genoten van het eten en de spelletjes. Het thema was ‘Your Kingdom come’ en we zagen hoe Zijn Koninkrijk inderdaad in harten binnenkwam. Harten veranderden en anderen werden gesterkt in hun geloof. Met name bij onze discipelen konden we zien dat hun geloof groeide door deze drie dagen. Wauw! Tegelijkertijd zette de situatie waarmee ik dit verhaal begon me stil. Het kwaad is zo sterk. Er gebeuren zoveel nare dingen op nog geen kilometer afstand. Ik besefte weer zo erg dat mensen hier in zo’n dikke duisternis leven. Mijn eerste gedachte was dat ik al die meiden wel hier wilde laten logeren. Op een veilige plek zonder dronken mannen. Maar natuurlijk kan ik geen honderd meiden in mijn slaapkamer hebben. Toen begon God te spreken. Zijn licht is sterker dan het duister. Zijn liefde overwint alles. En hoe erg het ook lijkt: His Kingdom come. Het zal komen en Hij zal alles nieuw maken, maar het komt ook nu al in onze harten. Het gebeurde tijdens de drie dagen conferentie. Harten werden gewonnen door Zijn liefde! Daarom gaan we door. ‘Father, we pray: Your Kingdom come and Your will be done!’ Benieuwd naar meer? Kijk dan even dit filmpje voor een korte impressie van onze conferentie! En er zijn op de conferentie ook mooie plaatjes geschoten. Bekijk hier enkele foto's die gemaakt zijn!
0 Comments
Leave a Reply. |
Archief
July 2022
|