​Het gesprek dat mijn leven even stilzette

‘Onze God is een God van tijd. Hij werkt op een wonderlijke manier en Hij weet precies wat wanneer goed voor ons is.’ Toen ik die woorden hoorde was ik diep onder de indruk. Ze kwamen uit de mond van de oma van de drie kinderen die verdronken zijn tijdens de storm. Deze kinderen probeerden tijdens de hevige storm de weg over te steken en belandden in het water en werden kilometers meegesleurd. Onbegrijpelijk en niet te bevatten.

​In de weken die volgden had ik een aantal hele bijzondere gesprekken met deze oma. Hoewel we elkaar daarvoor niet kenden, konden we opeens over hele diepe dingen praten en leerde zij mij lessen waar ik diep van onder de indruk was.

Toen we het nieuws hoorden van de kinderen besloten we de familie te bezoeken. Hoewel we de familie niet echt kenden, waren de kinderen deel van onze kidsclub en kenden we hen. Ik vond het lastig om te gaan. Sowieso had het hele verhaal me enorm aangegrepen en dan ga je naar zo’n familie die in diepe rouw is. Vaak krijg je hier dan te maken met veel rituelen die te doen hebben met de voorouders. Er brandt vaak een kaars in de ruimte om de geest de juiste weg te wijzen, mensen zitten op de grond met een deken om zich heen en zo zijn er meer dingen. Het maakt me verdrietig als je zo’n huis binnenkomt.

Maar toen we bij deze familie binnenkwamen, kreeg ik een heel ander beeld. Het verraste me. Nergens was een kaars te bekennen en de familie zat gewoon op een stoel en op bed. Geen enkel teken van voorouderverering. Toen we begonnen te praten, kwam ik erachter dat deze familie christen is. Wauw! Dat gebeurt niet vaak in de township. Vooral oma maakte diepe indruk op me.