Eindelijk een nieuw huis

Elf jaar hebben ze erop moeten wachten. Wij zouden misschien allang hebben opgegeven en het niet meer hebben geloofd. Maar mama Maria en baba Eric bleven geduldig en ze geloofden dat het op een dag zou gebeuren. Ze zouden de sleutel krijgen van hun nieuwe huisje. En afgelopen week gebeurde dat. Eindelijk was het huisje klaar. Wat een vreugdevolle dag was dat!

De overheid in Zuid-Afrika heeft een speciaal programma voor mensen die geen huis hebben en die in een ‘informal settlement’ wonen. Voor veel mensen die geen geld hebben is het vaak de enige optie om een hutje te bouwen van golfplaat of modder. Maar officieel hebben deze mensen geen recht om dat te doen. Daarom bouwt de overheid sinds jaren kleine huisjes speciaal voor deze mensen. Helaas gaat dat hele proces traag en duurt het vaak jaren om een huisje te bemachtigen.

Maar voor baba Eric en mama Maria werd hun lange wachten beloond. Ze hebben nu een prachtig huisje van steen. ‘O, verzuchtte baba Eric, nu hoeven we niet meer elke keer als het regent ons huis op te knappen’. Hij was zo blij! Voor veel mensen met een huisje van modder is het de realiteit dat elke keer als het hard regent, de muren instorten of beschadigen. Modder is natuurlijk niet sterk genoeg tijdens de harde regenbuien die we hier soms hebben en zo storten deze hutjes snel in.

Iedereen moest natuurlijk snel komen kijken en we kregen een hele rondleiding. Ze hebben nu stromend water en hopelijk komt de elektriciteit ook snel. Wat een vooruitgang voor ze! We hopen en bidden dat dit huis niet alleen een huis voor hen is, maar dat het ook tot zegen zal zijn voor alle kinderen waar ze zo trouw voor zorgen.

Een dag na het feestje om het huis, was er nog een feestje. Baba Eric werd 70. We besloten die middag een taart langs te brengen en hem te feliciteren. Onderweg in de auto vroegen we onszelf af of hij wel zou weten of het zijn verjaardag was. Veel mensen hier vieren hun verjaardag nauwelijks en in september, toen het mama Maria’s verjaardag was, keek ze ons raar aan toen we op de stoep stonden om haar te feliciteren. Ze was het helemaal vergeten. Deze keer was het echter anders. Toen we binnenkwamen zat baba Eric als een koning op zijn troon achter een tafel met lekker eten en drinken en alle kinderen waren er ook. Ze hadden een hele slinger gemaakt en kwamen allemaal om de verjaardag te vieren. Wat bijzonder! De vreugde werd nog groter toen ze de taart ontdekten die we mee hadden genomen. Dat was een traktatie!

Het was bijzonder om deel uit te maken van deze twee mooie momenten uit baba Eric en mama Maria’s leven. Het is ze zo gegund. Ook in deze moeilijke tijd met alle restricties, gaan ze dapper door om voor alle kinderen te zorgen. Mama Maria kookt nog steeds twee keer per week voor hen en ze heeft nu ook een kleine crèche en past op de kinderen waarvan de ouders niet thuis zijn overdag. De kinderkerk is helaas niet mogelijk op dit moment, omdat we niet met grote groepen samen mogen komen en mama Maria probeert daarnaar te luisteren. Dat is goed al is dat nogal een uitdaging met alle kinderen. Dit echtpaar draagt echt zorg voor de gemeenschap om hen heen. Ze zijn een zegen voor zoveel kinderen!

Danken en bidden jullie mee voor deze twee dappere mensen? Ze zijn lichtjes in de duisternis!