Zuluwedding

Ik zal nooit meer vergeten hoe mijn collega Bonginkosi en ik vorig jaar in de auto zaten en hij ineens tegen mij zei: ‘Geanne, ik heb mijn vrouw gevonden!’ Het kwam out of the blue en ik had dat niet verwacht. Toch raadde ik wel in een keer goed wie het was: Nothando! Sinds dat moment veranderde er veel in hun levens en al snel werd duidelijk dat ze wilden trouwen.

Vele voorbereidingen werden getroffen. Zo verloofden ze zich in de kerk en ging Bonginkosi op het podium op zijn knieën om haar ten huwelijk te vragen. Dat was een bijzonder moment! Daarna begon het echte werk. Als je hier behoort tot de Zulu’s is het verplicht om een bruidsschat te betalen. Normaal is dat elf koeien. Voor veel mensen een enorm bedrag wat ze niet kunnen betalen. Bonginkosi had gespaard en afgelopen november ging hij de onderhandelingen aan met Nothando’s familie. Dat gaat allemaal heel officieel en over de prijs voor elke koe wordt onderhandeld. Uiteindelijk was dat gedaan en heeft Bonginkosi de labola, zo noemen ze de bruidsschat hier, betaald.

Toen was het tijd voor alle voorbereidingen. Iedereen kreeg een taak toebedeeld en alles werd geregeld. Van het eten dat gekookt moest worden tot de koeien die geslacht moeten worden om iedereen van vlees te voorzien, en van oefenen voor het zingen en dansen tot het versieren van de zaal. Het was een heleboel, want alles wordt hier zelf gedaan. Het gaat allemaal wat anders dan in Nederland. De meeste voorbereidingen werden namelijk de laatste twee avonden voor de bruiloft getroffen. We maken als team vaak het grapje dat we hier allemaal heel flexibel worden. Nou, met de bruiloft gebeurde dat echt!

Op de dag voor de bruiloft hadden ze eerst een ceremonie bij Nothando’s huis. De familie van Bonginkosi gaf cadeaus aan de familie van Nothando. Ook dat gaat allemaal heel officieel volgens een heel programma. Tegelijkertijd was het mooi om te zien hoe blij ze waren. Iedereen bleef maar dansen en zingen. Dan besef je wel hoe stijfjes wij kunnen zijn als Nederlanders!

Na al deze plechtigheden was het dan eindelijk tijd voor de bruiloft! Op zaterdagmorgen vijf mei begonnen we in de kerk. Zoals altijd hier in Zuid-Afrika arriveren de gasten laat. De dienst begon zodoende een half uur later. Dat is nog heel netjes! Vaak gebeurt het dat mensen gerust een uur of twee uur te laat zijn. De kerk was prachtig versierd met bloemen en het was bijzonder om te zien hoe eerst Bonginkosi binnenkwam en toen Nothando door haar broer binnen werd gebracht. In de kerk was er ook het officiële gedeelte. Hier in Zuid-Afrika doen ze dat niet in het gemeentehuis, maar kan een pastor ook mensen trouwen als hij daarvoor bevoegd is. Het was een feestelijke dienst met veel muziek en dans. Het ontroerde me hoe blij iedereen was. Dat Bonginkosi en Nothando trouwen is een enorm voorbeeld voor de mensen om hen heen. Door de dure bruidsschat trouwen maar weinig mensen, maar dat zorgt er ook voor dat kinderen opgroeien zonder vaders en dat families zo gebroken zijn. Op deze zaterdag kon iedereen zien hoe geweldig mooi het is dat twee mensen trouw aan elkaar beloven!

Na de kerk gingen we naar een hal voor de receptie. Die was prachtig versierd. Toen we daar binnenkwamen was het alsof mijn oren begonnen te klapperen. Zulu’s houden van luide muziek. Niet een klein beetje, maar heel erg luid. Het was oorverdovend! De receptie verloopt hier ook anders dan in Nederland. Het is een heel officieel programma met veel speeches en acts van de familie, vrienden, collega’s en noem maar op. Iedereen begint met een lied en houdt dan zijn speech. Allemaal met het volume op meer dan 100%. Toen uiteindelijk alle speeches klaar waren, twee uur later dan gepland, kregen we onze lunch. Tijd bestaat hier niet. Men viert feest en dat is het belangrijkste! Tussen alle speeches door is er tijd om te dansen en te zingen en samen vrolijk te zijn. Heel bijzonder om te zien en mee te maken, alhoewel mijn oren ook wel een beetje begonnen te toeteren.

Na de receptie was het feest nog niet klaar. Het hele gezelschap ging naar Bonginkosi’s familie. Nu was het de beurt aan Nothando’s familie om hun cadeaus te overhandigen. Daarnaast is er nog een heel ritueel. Het bed van Bonginkosi en Nothando wordt uit het huis gehaald en Bonginkosi moest in bed gaan liggen. Nothando moest hem helpen om zijn schoenen uit te doen en een deken over hem heen te leggen. Als dat is gebeurd komt de familie van Nothando om hem een pak slaag te geven als hij niet snel wegrent uit het bed. De betekenis hiervan is dat Bonginkosi geen andere vrouw in zijn bed zal nemen dan Nothando.

Al met al was het een geweldige dag en was het gaaf om deel uit te maken van het hele proces en uiteindelijk de bruiloft! Het was een goed inkijkje in de Zulucultuur en natuurlijk super dat Bonginkosi en Nothando nu getrouwd zijn!