|
Hij leek het perfecte leven te hebben. Een vrouw, een dochter en een baan bij een van de grootste hotels in Zuid-Afrika. Het ging allemaal goed en hij genoot van het leven! Totdat er op een dag het onwerkelijke gebeurde. Zijn vrouw en dochter kregen een ongeluk. Zij was op slag dood en zijn dochter zwaargewond. Helaas overleed ook zijn dochter na korte tijd. Zijn vrouw en zijn dochter waren zijn alles! Daar leefde hij voor. Hij mocht alle rijkdom hebben, maar dat was het belangrijkste. Dit was hij zomaar ineens kwijt. Het verlies kon hij niet aan. Hij sloeg door. Bij het hotel waar hij werkte was het niet moeilijk om aan alcohol te komen. Het drinken begon en werd snel erger. In de keuken waar de flessen wijn stonden om te koken en op een gegeven moment begaf hij zich zelfs in de luxe kamers waar een bar was. Nadat hij zijn personeel aanwijzingen had gegeven, ging hij naar boven om zich dronken te drinken en te slapen. Hij deed alles om zijn pijn te vergeten. Natuurlijk ging dit niet lang goed en hij verloor zijn baan. Hij had niets meer. Geen familie, geen hoop en geen vreugde in zijn leven. Op een dag besloot hij dat zijn leven klaar was en in de auto nam hij een overdosis medicijnen om er op die manier een einde aan te maken. Dat werkte niet uit en wonder boven wonder vond iemand hem en bracht hem naar het ziekenhuis. Deze wake up call hoorde hij echter niet. Zijn leven ging van kwaad tot erger, totdat hij uiteindelijk dakloos aan het strand woonde. Deze chefkok die alles leek te hebben, had helemaal niets meer. Het leven op straat was hard en gevaarlijk. Op een dag kreeg hij ruzie en werd hij door iemand in zijn buik gestoken. Hij wist dat het einde heel dichtbij was. Hij weet niet meer waar hij het moet zoeken en in zijn wanhoop schreeuwt hij het uit naar God: ‘Als u er bent, laat dat dan nu zien!’ De volgende herinnering die hij heeft komt uit het ziekenhuis. Opnieuw had iemand hem gevonden en hem naar het ziekenhuis gebracht. Opnieuw een wonder! Na het ziekenhuis belandt hij op een katholieke missie. Daar is hij een aantal maanden en gaat ook daar weer weg. De nonnen verwijzen hem naar een missie in de buurt van Melusi. Hij stapt op de trein en is vastbesloten om daarheen te gaan. Eenmaal in de trein krijgt hij in de buurt van Dundee (waar Melusi is) een hartaanval. De mensen in de trein bellen een ambulance en zo belandt hij in het ziekenhuis in Dundee, zo ongeveer naast Melusi. Eenmaal in het ziekenhuis knapt hij weer op en wordt hij ontslagen. Buiten gekomen weet hij het niet meer. Hoe komt hij nu ooit verder zonder geld en zonder treinkaartje dat nog geldig is? Het is al laat en nadat liften niet meer werkte, besloot hij aan te kloppen bij de politie. De politie vertelde hem dat het eigenlijk nogal onzin was om naar de volgende stad te gaan. In Dundee was er namelijk ook een opvang: Melusi. Zo stond hij op onze stoep. Berooid en met niks. Net uit het ziekenhuis na een hartaanval. Zonder hoop! God had hem echter niet voor niks bij ons gebracht. Hij bloeide op in Melusi. Na een aantal maanden besloten we hem de kans te geven om in de keuken te werken. Dat deed en doet hij geweldig!! Daarnaast wilde hij God leren kennen. In de kerk nam hij alles in zich op en ook tijdens de sessies die we doen met onze mannen. Hij gaf zijn leven aan Jezus en zo kwam de hoop terug in zijn leven! Hoop omdat Jezus in hem leeft. Hoop omdat hij nu wel een toekomst heeft. Het verdriet is niet weg, maar er is een reden om te leven!
1 Reactie
|
